Sonea

Chihiro

Wasze wrażenia i ogólnie o Sonei.

Chihiro

Po przeczytaniu dwóch pierwszych książek (w środę chyba będę miała trzecią Smile

) jestem w stanie stwierdzić, że Sonea jest pozytywną postacią. Nie jest moją ulubioną bohaterką, ale ogólnie ją lubię. Dziwi mnie tylko czasem ogrom jej mocy.
Na początku dziewczyna jest nieufna wobec magów, ale szybko się przekonuje, że nie chcą oni zrobić krzywdy, ani jej bliskim. Choć traktuje Rothena jak ojca, którego nigdy nie miała, dziwi mnie fakt, że nie zmieniła o nim, oraz o innych magach, zdania po tym jak Fergun ją zaszantażował.

Ankeszu

Bo Sonea to ogólnie jest taka, że nie wie, co myśli. O Wielkim Mistrzu ma w drugim-trzecim tomie w miarę jasne przemyślenia. Sprawa z ufaniem magom naprawdę jest dziwna, choć jeśli założyć, iż zaufała Rothenowi, że wytworzyła się między innymi speccyficzna więź (i opozycja uczuciowa: Rothen pragnął tylko jej dobra, knujący za plecami Rothena Ferguś już nie)... Może być.

Ciekawie jest opisane późniejsze spotkanie Ferguna i Sonei, pod względem jej uczuć... Ale nie będę Ci spojlerować ^^

Ev.

Karen

Jest mi obojętna.
Jeżeli chodzi o obsadzenie jej jako głównej bohaterki, to trafna decyzja. Złożona osobowość, ciekawe pochodzenie, duże zdolności. Tak, tak, jak najbardziej pasuje.
Ale nic więcej.

Telebimka

Fajna jest xD

A może by tak coś więcej niż dwa słowa...

Leaslie

Polubiłam ją pd samego początku książki Smile

Jest bardzo odważna.

Kaname

Powiem wam, że Sonea czasami mnie denerwowała. Mimo, że była główną bohaterką, to w poprzednich tomach były momenty, kiedy o wiele bardziej wolałam czytać o Dannylu czy Rothenie. Wpływało na to jej zachowanie. I moc. Niby taka potężna ale czasami miałam wrażenie, że to mocno przesadzone.

Ale ostatecznie, i tak ją lubię.
... relacje z Akkarinem _^_

Tessia

A mi się podobała. Tylko czasami była taka nieufna. Wobec magów ale też innych nowicjuszy. Najbardziej lubiłam czytać właśnie o niej bo wątki np. o Dannylu były strasznie nudne

Dunkel Dal

Nie lubie Sonei. Od poczatku mnie draznila, jakos nie potrafilam jej ogarnac. Zdawala mi sie jednoczesnie silna i slaba, niezdecydowanie mdla. Pozniejsze relacje z Akkarinem tylko utwierdzily mnie w tej niecheci.

Przepraszam za brak polskich literek.